Ironie

Op dinsdag de 14e hadden we al onze voorbereidingen getroffen om de vertoning van een film  « THE DIGITAL DILEMMA » in het Europees Parlement bij te wonen. Dit alles was minutieus georganiseerd door Michèle Rivasi en we hadden om 18.30 uur een afspraak voor de uitreiking van de badges die ons in staat stellen deze prestigieuze instelling te betreden en streng beschermd bij de ingangen.

Omdat ik niet graag te laat kom en de moeilijkheden bij het vinden van een parkeerplaats kende, had ik een half uur veiligheid gepland op de reistijd. Wat ik niet had verwacht, was de regen en files om terug naar Brussel te komen. De moraal van de zaak is dat ik 35 minuten te laat voor de deur van het Parlement ben aangekomen. De bewaker bij de ingang legde me heel vriendelijk uit dat hij me niet binnen kon laten en stelde voor dat ik contact zou opnemen met iemand binnen die me mijn badge kon brengen. Ja, maar ik ben EHS en ik heb geen mobiele telefoon of smartphone die ik niet zou kunnen gebruiken in mijn witte zone. Kortom, berustend besloot ik te proberen mijn vrouw te vinden die me van boord had gehaald, zodat ik snel de ontmoetingsplaats kon bereiken.

Mijn vrouw heeft geen mobiele telefoon. Om 7 uur ‘s avonds, in de regen, is het toeval om je vrouw te ontmoeten in het centrum van Brussel, voor het Europees Parlement, tenzij je « telepathie » gebruikt zoals wij.  Het is een systeem dat goed werkt, niet schadelijk is en geen energie verbruikt. Dus, door toeval en telepathische golven, bevonden we ons zonder iets van tevoren te hebben afgesproken. We gingen koffie drinken in een bistro op het plein en genoten van de rook van sigaretten, de promiscuïteit van smartphones en het geroezemoes van consumenten.

We gingen naar huis in de regen in onze kleine witte wijk in Rièzes, zwerend dat we nooit meer naar Brussel zouden gaan. Op de terugweg had ik plezier met het meten van de vervuiling van de verlichtingssystemen op de nationale wegen en autosnelwegen in Wallonië. Het bevestigt voor mij dat het steeds ingewikkelder gaat worden om uit mijn kleine witte zone te komen.

Ironie de la chose

Mardi 14, nous avions pris toutes nos dispositions pour assister à la projection d’un film « LE DILEMME NUMERIQUE » au Parlement Européen. Tout cela avait été minutieusement organisé par Michèle Rivasi et nous avions rendez-vous à 18h30 pour la remise des badges qui permettent d’entrer dans cette institution prestigieuse et sévèrement protégée au niveau des accès.

Comme je n’aime pas arriver en retard et connaissant les difficultés pour trouver une place de parking, j’avais prévu une demi-heure de sécurité sur le temps de trajet. Ce que je n’avais pas prévu, c’est la pluie et les embouteillages pour rentrer dans Bruxelles. Moralité, je suis arrivé devant la porte du Parlement avec 35 minutes de retard. Le garde à l’entrée m’a très gentiment expliqué qu’il ne pouvait pas me laisser entrer et me suggérait de contacter quelqu’un à l’intérieur qui pourrait m’apporter mon badge. Oui, mais, je suis EHS et je ne possède pas de GSM ou de smartphone dont je n’aurais d’ailleurs aucune utilité dans ma zone blanche. Bref, résigné, je me décidais à essayer de retrouver mon épouse qui m’avait débarqué pour me permettre de rejoindre rapidement le lieu de rendez-vous devant le Parlement.

Mon épouse ne possède pas de GSM. A 7 heure du soir, sous la pluie, retrouver sa femme en plein centre de Bruxelles, devant le Parlement Européen tient du hasard, sauf si comme nous, vous utilisez la « télépathie ».  C’est un système qui marche bien, qui n’est pas nocif et qui ne consomme pas d’énergie. Donc, par le fait du hasard et des ondes télépathiques, nous nous sommes retrouvés sans rien avoir convenu d’avance. Nous sommes allés boire un café dans un bistrot sur la place et nous avons savouré la fumée des cigarettes, la promiscuité des smartphones et le brouhaha des consommateurs.

Nous sommes rentrés à notre aise sous la pluie dans notre petite zone blanche à Rièzes jurant que plus jamais nous n’irions à Bruxelles. Sur le retour, je me suis amusé à mesurer avec mon Cornet la pollution des systèmes d’éclairage sur les nationales et les autoroutes en Wallonie. Ça me confirme que sortir de ma petite zone blanche va devenir de plus en plus compliqué.