Op dinsdag de 14e hadden we al onze voorbereidingen getroffen om de vertoning van een film  « THE DIGITAL DILEMMA » in het Europees Parlement bij te wonen. Dit alles was minutieus georganiseerd door Michèle Rivasi en we hadden om 18.30 uur een afspraak voor de uitreiking van de badges die ons in staat stellen deze prestigieuze instelling te betreden en streng beschermd bij de ingangen.

Omdat ik niet graag te laat kom en de moeilijkheden bij het vinden van een parkeerplaats kende, had ik een half uur veiligheid gepland op de reistijd. Wat ik niet had verwacht, was de regen en files om terug naar Brussel te komen. De moraal van de zaak is dat ik 35 minuten te laat voor de deur van het Parlement ben aangekomen. De bewaker bij de ingang legde me heel vriendelijk uit dat hij me niet binnen kon laten en stelde voor dat ik contact zou opnemen met iemand binnen die me mijn badge kon brengen. Ja, maar ik ben EHS en ik heb geen mobiele telefoon of smartphone die ik niet zou kunnen gebruiken in mijn witte zone. Kortom, berustend besloot ik te proberen mijn vrouw te vinden die me van boord had gehaald, zodat ik snel de ontmoetingsplaats kon bereiken.

Mijn vrouw heeft geen mobiele telefoon. Om 7 uur ‘s avonds, in de regen, is het toeval om je vrouw te ontmoeten in het centrum van Brussel, voor het Europees Parlement, tenzij je « telepathie » gebruikt zoals wij.  Het is een systeem dat goed werkt, niet schadelijk is en geen energie verbruikt. Dus, door toeval en telepathische golven, bevonden we ons zonder iets van tevoren te hebben afgesproken. We gingen koffie drinken in een bistro op het plein en genoten van de rook van sigaretten, de promiscuïteit van smartphones en het geroezemoes van consumenten.

We gingen naar huis in de regen in onze kleine witte wijk in Rièzes, zwerend dat we nooit meer naar Brussel zouden gaan. Op de terugweg had ik plezier met het meten van de vervuiling van de verlichtingssystemen op de nationale wegen en autosnelwegen in Wallonië. Het bevestigt voor mij dat het steeds ingewikkelder gaat worden om uit mijn kleine witte zone te komen.