Literaire voorwaarden: het verhaal is helemaal waar, maar sommige passages zijn misschien overdreven door mijn literaire verve en enthousiasme voor het project.

Elk verhaal begint met: « er was eens » op een dag in maart 2022 komt een kind, de leeftijd van mijn zoon, bij mij thuis met ogen vol sterren en zijn hart overlopend van ideeën. Hij komt niet uit Marseille, maar zijn verbale flow en zijn gevoel voor overdrijving dwingt me om hem een pastaga aan te bieden die hij weigert omdat hij, zoals elke goede EHS, gebonden is aan een zekere dieetdiscipline. Dus begint hij me zijn project van verzamelen uit te leggen met ik stel me een idee voor in zijn achterhoofd. Hij ontwikkelt en deelt met mij de moeilijkheden die overwonnen moeten worden op het gebied van communicatie en logistiek. Het is noodzakelijk om een « veilige » plaats te hebben voor EHS en technische middelen: partytent, stoelen, tafels, enz … Het basisidee is om op één plek, als onderdeel van de Werelddag van 16 juni gecreëerd door « Hearts of EHS », een maximum aan EHS samen te brengen en met hen een dag van ontmoeting en uitwisseling te delen. We hadden op dat moment geen idee welke vorm dat zou aannemen en we hadden geen enkele euro voor de boeg.

Maakt niet uit, de roep van het avontuur is te sterk en met niets uitgerust, we gaan op pad, de indiana jones van de ehs. We bepalen de plaats, thuis, we vinden een partytent en banken, David zorgt voor de communicatiekant en we ontwikkelen een programma voor de dag met conferenties en het delen van tijd.

Het is gek hoe het begrip tijd relatief is, maart, april, maar zijn maanden van 10 dagen in werkelijkheid en juni komt heel snel met zijn processie van last minute problemen om dringend op te lossen. De grootste zorg waar geen aandacht aan was besteed, was de hooiperiode. We hadden de boer inderdaad gevraagd om ons een weiland voor de parkeerplaats te geven. Het enige inkomen van deze boer is het hooi dat hij 2 keer per jaar oogst als hij rijp is. Tot onze grote opluchting maaide hij op 14 juni neer en verwijderde de balen om de parkeerplaats vrij te maken. We zullen zeker hetzelfde probleem tegenkomen in 2023, maar we moeten vertrouwen op onze gelukkige sterren en mild weer. 2023 lijkt makkelijker te organiseren omdat we de ervaring hebben maar ook de overmaat van onze ambities. Sterk op 19 juni 2023 dat ik op mijn terras een goede pastaga kan drinken. Kom in groten getale, we zullen plezier hebben en lachen om onze avonturen.

Préalables littéraires : l’histoire est totalement vraie mais certains passages peuvent être exagérés par ma verve littéraire et mon enthousiasme pour le projet.

Toute histoire commence par : « il était une fois » un jour de mars 2022 un gamin, de l’âge de mon fils, débarque chez moi les yeux remplis d’étoiles et le cœur débordant d’idées. Il n’est pas marseillais mais son débit verbal et son sens de l’exagération me pousse à lui offrir un pastaga qu’il refuse car comme tout bon EHS il est tenu à une certaine rigueur alimentaire. Il commence donc à m’exposer son projet de rassemblement avec j’imagine une idée derrière la tête. Il développe et me fait part des difficultés à surmonter sur le plan de la communication et sur le plan logistique. Il faut disposer d’un endroit « safe » pour les EHS et de moyens techniques : chapiteau, chaises, tables, etc… L’idée de base étant de réunir en un même endroit, dans le cadre de la journée mondiale du 16 juin créée par « Cœurs d’EHS », un maximum d’EHS et de partager avec eux une journée de rencontre et d’échange. Nous n’avons pas la moindre idée à l’époque de la forme que cela prendrait et nous n’avons pas le moindre euro devant nous.

Qu’importe, l’appel de l’aventure est trop fort et équipé de rien, on se met en route, les indiana jones de l’ehs. On décide du lieu, chez moi, on trouve un chapiteau et des bancs, David prend en charge le côté communication et on met au point un programme pour la journée avec conférences et temps de partage.

C’est fou comme la notion du temps est relative, mars, avril, mai sont des mois de 10 jours en réalité et juin arrive très vite avec son cortège de problèmes de dernière minute à résoudre en urgence. Le principal souci auquel on n’avait pas prêté attention est la période de fenaison. En effet, nous avions demandé au fermier de nous mettre à disposition une pâture pour le parking. Ce fermier a comme seul revenu le foin qu’il récolte 2 fois par an quand il est à maturité. Pour notre grand soulagement, il a fauché le 14 juin et enlevé les ballots pour dégager l’espace parking. Nous allons certainement rencontrer le même problème en 2023 mais il faut se fier à notre bonne étoile et à une météo clémente. 2023 semble plus facile à organiser car nous avons l’expérience mais nous avons aussi la démesure de nos ambitions. Vivement le 19 juin 2023 que je puisse siroter sur ma terrasse un bon pastaga. Venez nombreux, on va bien s’amuser et rire de nos aventures.