Gisteren heb ik de tweede workshop bijgewoond die mevrouw Rivasi in het Europees Parlement heeft georganiseerd. Er waren 3-4 EHS en enkele prestigieuze vertegenwoordigers van wetenschap en geneeskunde.

Het milieu is net zo moeilijk als altijd, en je moet het echt op je nemen om niet weg te rennen naar de gebouwen van het Parlement.

Het programma was druk gezien het aantal sprekers en video-interventies. Alles wordt onberispelijk geregisseerd door Charles-Maxence. Engelse en Franse vertalingen zijn goed op elkaar afgestemd.

We hadden daarom in directe getuigenis een punt van de wetenschappelijke situatie over het EHS-probleem. We hebben veel uitleg gehad met ingewikkelde woorden over de huidige visie op het fenomeen. Maar om de status van EHS de basis te laten zijn voor meer serieuze studies, moeten ze het onderwerp zijn van een medisch onderzoek met protocol en niet een aandoening die eenvoudigweg wordt herkend door een zelfdiagnose. Waar het op neerkomt dat we geen artsen hebben die op de hoogte zijn van deze kwestie en dat we, afgezien van het protocol voorgesteld door professor Belpomme, geenobjectieve criteria hebben om te beslissen of we EHS willen zijn.

Er is echter één zekerheid, EHS is een realiteit op de grond, maar het verband met elektromagnetische vervuiling is niet vastgesteld. Voor professor Belpomme is ook de link met het MCS duidelijk gelegd. Kortom, we zijn er zeker van dat de wetenschap vooruitgang boekt en dat de voorgestelde behandeling op dit moment uitzetting is. Er wordt echter erkend dat er geen wonderbehandeling is en dat iedereen met de beste wil en goede trouw probeert oplossingen voor te stellen die verlichting kunnen brengen.

We worden geconfronteerd met lobby’s die door Europa worden gefinancierd voor de ontwikkeling van 6G, ik ben het bedrag liever vergeten. Politieke, militaire en economische belangen zijn te belangrijk om de situatie te  deblokkeren en om het advies van onafhankelijke wetenschappers eindelijk te laten horen.