Europese gathering of EHS: een terugblilk

12 juli 2023

Onderweg

Met 35 graden buitentemperatuur reed ik in een ongekoelde auto vanuit Eindhoven naar het Belgische Rièzes, net op de grens met Frankrijk. Meer dan eens overwoog ik rechtsomkeert te gaan, zo wanhopig drukte de hitte, tot ik opeens tussen de graanvelden een klein geel bordje, ‘gathering EHS’ zag staan, wat mij diep vanbinnen geruststelde: Ik werd verwacht en was welkom.

Aankomst

Aan het einde van de weg in Rièzes kwam ik op het terrein van Guy Lérat en zijn vrouw Régine Caxton. Links een groot veld om te parkeren, rechts om te camperen en daar achter het camperveld. Achter het huis een brede tuin afgegrensd door een klein grensriviertje. Ongeveer 500 meter eerder in de straat, herkende ik het zelfgebouwde en afgeschermde huis waar Guy en Régine mensen met EHS opvangen. 

Vrijdag vier uur. Er heerste een prettige bedrijvigheid. Aan de ingang stond al een grote witte tent met tafels en stoelen. Een enkele camper stond al op het camperveld en een tweetal tentjes op het campingveld. Nadat ik in alle rust mijn tentje had opgezet werd aan de andere kant van het terrein om hulp geroepen. De tweede grote tent werd met zo’n veertig mensen en in drie talen,  omhooggetakeld, en met witte zeilen omkleed. Tegen half zeven brandde de barbecue voor algemeen gebruik en veranderde de eerste tent in één grote ontmoetingsplek.

Stralingsdetectorpoort

Aan de ingang verscheen opeens een ludieke poort, die nog het meest leek op metaaldetector aan de luchthaven. Als je door deze poort zou lopen met een mobiele telefoon die aanstond, dan zou hij een geweldige herrie moeten maken. De ultieme test werd pas na het evenement gedaan, omdat niemand zich geroepen voelde om zijn mobiel met zoveel mensen eromheen aan te zetten.

Organisatie

Om alles goed te laten verlopen, werden na het eten de hulptroepen in de vorm van teams geformeerd. Zo was er het welkomsteam, een eetteam, die de tafels en stoelen op de juiste plek zouden zetten, een cleanteam, een wekteam, bestaande uit één persoon, en er was een waveteam, die bestond uit één meetspecialist die uiterst discreet en vriendelijk gedurende het weekend regelmatig controleerde op straling. De vangst de eerste ochtend was een telefoon en een gehoorapparaat met bluetooth. Tenslotte was er het camerateam die de opnames van alle lezingen verzorgde. Op deze manier werd de organisatie gedragen door bijna iedereen.

De nacht

Waar eerder nog een zee van ruimte was, stonden inmiddels zo’n vijfentwintig tenten om mij heen, sommigen op slechts een meter afstand. Normaal zou ik mij vreselijk benauwd hebben gevoeld en ook was dat wel even het geval. Wat echter overheerste was dankbaarheid en blijdschap zo dichtbij anderen te kunnen zijn, zonder bang te zijn voor mobieltjes en andere stralingsbronnen. Daarvan genoot ik en ik nam al het andere voor lief. Zo warm als de dag was geweest, zo koud werd het die nacht. Alles wat maar in mijn tent lag aan warme kleren of extra dekens ging over mij heen. Zelfs de stralingswerende doeken hadden zo nog een functie.

Stokbrood en jam

Na de bedrijvigheid rond de grote stokbroden, jam, boter, kaas, en grote kannen met koffie en thee, de geïmproviseerde wasplekken en de gang naar de diverse wc’s op het terrein, begon het programma. In de ene tent startte het Engelse programma en in de andere tent het Franstalige programma. Helaas kon je dus niet alles meekrijgen, maar dat kan later nog, via de ondertitelde opnames die binnenkort beschikbaar komen. 

Zaterdagochtendprogramma

Het Engelse progamma bestond in de ochtend uit presentaties van de leden van de Europeans for Save Connections (ESC). Als extra programma onderdeel werd via een videoverbinding David Gee en Kent Chamberlin ingevlogen. Chamberlin was lid van de New Hampshire Commission on 5G. Hij vertelde wat de opdracht van deze commissie was, wat ze hadden gedaan om hier invulling aan te geven, wat hij tegenkwam in dit proces wat leidde tot de conclusies van deze commissie.
In de Franse tent vertelde Kristien Pottie (zie mavieenmodeavion.com) over het realiseren van een witte zone in België in Poncelle.  Vervolgens presenteerde Benoit Louppe, meetspecialist, met een enorme gedrevenheid over technische ontwikkelingen mbt draadloze apparatuur, over meetinstrumenten en manieren om jezelf tegen straling te beschermen.

Zaterdagmiddagprogramma

In de middag vertelde in de Engelse tent Guy Lérat over de bouw en constructie van het stralingsarme huis dat hij samen met Régine had gebouwd om mensen met EHS in op te vangen. In de Franse tent kwam Europarlementarier Michèle Rivasi online in beeld en hield zo een korte voordracht, waarna haar vaste medewerker, die wel ter plekke was nog een toespraak hield. Vervolgens was er ruimte voor de verschillende organisaties die zich inzetten voor mensen met EHS, om zich aan elkaar en aan het publiek voor te stellen, waarbij zij ook konden uitspreken wat zij nodig hadden.

De band

De dag werd om vier uur afgesloten met een optreden van een tweekoppige band (de hele band bestond uit vier, maar er konden twee komen) met swingende liedjes met begeleiding op gitaar. Met mijn middelbare school Frans, kon ik er net zoveel van verstaan dat ik denk dat de teksten vaak enorm grappig waren, of emotioneel, met gekke wendingen. Er werd geluisterd en gedanst, en verderop in de tuin ook nog in kleine groepjes onderling verder met elkaar gepraat. Een mooie afronding van een mooie dag.

ESC-dag op zondag

Zondagochtend begon met verlossende regenbui. Iedereen wist intussen zijn/haar weg te vinden en hielp waar maar gedaan moest worden. Het programma van die dag werd ingevuld door de leden van Europeans for Safe Connections (ESC). Centrale vraag was: wat zou de ESC moeten doen en hoe zou dit moeten gebeuren? Alle aanwezigen konden individueel twee thema’s of ideeën opschrijven. Deze werden papiertjes verder verzameld en door de organisatie gegroepeerd in thema’s. Vervolgens kon je je aansluiten bij één van deze thema’s om te brainstormen over dit thema. De resultaten werden aan het eind van de dag aan elkaar gepresenteerd en vervolgens gemaild aan de ESC.

Afsluiting

Deze dag vol mooie contacten, samenwerking, gesprekken en verstevigde onderlinge banden sloot het weekend af in Rièzes. Mijn dank aan Guy, Régine, David, Kristien, Michael, Valeriaan, is groot voor het organiseren van dit evenement. Meer informatie en opnames zien? Houd de website van Un Lieu de Vie Pour EHS en mavieenmodeavignon.com in de gaten en/of abonneer je op de nieuwsbrief. Wil je iets doen voor Stichting EHS of voor ESC? Of heb je andere vragen? Neem contact met ons op via info@stichtingehs.nl.

Verslag: Marjon Tas

Un retour sur la journée Européenne à Rièzes

J’ai eu le plaisir de lire les aventures de Marjon Tas de Stichting EHS durant son séjour à Rièzes le WE du 17 juin pour le journée Européenne des EHS. Le texte était en Néerlandais et j’ai essayé de le retrancrire le plus fidèlement en Français. Merci Marjon pour ces souvenirs.

« En route

Avec une température extérieure de 35 degrés, j’ai conduit une voiture non refroidie d’Eindhoven à Rièzes, en Belgique, juste à la frontière avec la France. Plus d’une fois, j’ai envisagé de faire demi-tour, la chaleur était éprouvant, jusqu’à ce que soudain j’aperçoive un petit panneau jaune, « conférence EHS » parmi les champs de céréales, ce qui m’a rassuré au fond de moi: j’étais attendue et bienvenue.

Arrivée

Au bout de la route à Rièzes, je suis arrivé sur le terrain de Guy Lerat et de son épouse Régine Caxton. Sur la gauche un grand terrain pour le stationnement, à droite pour le camping et là derrière le terrain de camping-car. Derrière la maison un grand jardin bordé par une petite rivière frontalière. Environ 500 mètres plus tôt dans la rue, j’ai reconnu la maison auto-construite et clôturée où Guy et Régine s’occupent des personnes atteintes d’EHS.

Quatre heures le vendredi. Il y avait une activité agréable. À l’entrée se trouvait déjà une grande tente blanche avec des tables et des chaises. Un seul campeur était déjà sur le terrain de camping-car et deux tentes sur le terrain de camping. Après avoir installé ma tente en paix, j’ai été appelée à l’aide de l’autre côté du site. La deuxième grande tente a été hissée avec une quarantaine de personnes et en trois langues, et couverte de toiles blanches. À sept heures et demie, le barbecue à usage général brûlait et la première tente s’est transformée en un grand lieu de rassemblement.

Porte détectrice de rayonnement

À l’entrée, une porte ludique est soudainement apparue, qui ressemblait le plus à un détecteur de métaux de l’aéroport. Si vous deviez franchir cette porte avec un téléphone portable allumé, il ferait beaucoup de bruit. Le test ultime n’a été fait qu’après l’événement, car personne n’a ressenti le besoin d’allumer son mobile avec autant de personnes autour.

Organisation

Pour que tout se passe bien, les groupes auxiliaires ont été formées sous forme d’équipes après le dîner. Il y avait l’équipe d’accueil, une équipe de salle à manger, qui mettait les tables et les chaises au bon endroit, une équipe de nettoyage, une équipe de réveil, composée d’une personne, et il y avait une équipe de détection des ondes, composée d’un spécialiste de la mesure qui vérifiait le rayonnement très discrètement et amicalement pendant le week-end. Le hic du premier matin était un téléphone et une aide auditive avec bluetooth. Enfin, il y avait l’équipe de tournage qui s’est occupée des enregistrements de toutes les conférences. De cette façon, l’organisation a été soutenue par presque tout le monde.

La nuit

Là où auparavant il y avait une mer d’espace, il y avait maintenant environ vingt-cinq tentes autour de moi, certaines à seulement un mètre. Normalement, je me serais sentie terriblement étouffée et c’était le cas pendant un certain temps. Ce qui a prévalu, cependant, c’est la gratitude et la joie de pouvoir être si proche des autres, sans craindre les téléphones portables et autres sources de rayonnement. J’ai apprécié cela et j’ai pris tout le reste pour acquis. Aussi chaud que la journée ait été, il a fait très froid cette nuit-là. Tout ce qui était dans ma tente, des vêtements chauds, des couvertures supplémentaires a été utilisé. Même lestissus résistants aux radiations avaient encore une fonction.

Baguette et confiture

Après l’activité autour des grandes baguettes, confitures, beurre, fromage et grandes thermoss avec café et thé, des zones de lavage de fortune et du couloir menant aux différentes toilettes du site, le programme a commencé. Dans une tente, le programme anglais a commencé et dans l’autre tente, le programme français. Malheureusement, vous ne pouviez participer à tout en même temps, mais cela peut être fait plus tard, via les enregistrements sous-titrés qui seront bientôt disponibles.

Programme du samedi matin

Le programme en anglais a consisté le matin en des présentations par les membres des European for Save Connections (ESC). Dans le cadre du programme, David Gee et Kent Chamberlin ont été en liaison vidéo. Chamberlin était membre de la Commission du New Hampshire sur la 5G. Il nous a décrit la mission de ce comité et ce qu’il avait fait pour donner corps à cela, ce qu’il avait rencontré dans ce processus qui a mené aux conclusions de ce comité. Dans la tente française, Kristien Pottie (voir mavieenmodeavion.com) a parlé de la réalisation d’une zone blanche en Belgique à Poncelle.  Puis Benoit Louppe, spécialiste de la mesure, a présenté avec une énorme passion,les développements techniques concernant les équipements sans fil, sur les instruments de mesure et les moyens de se protéger contre les radiations.

Programme du samedi après-midi

Dans l’après-midi, dans la tente anglaise, Guy Lerat a parlé de la construction de la maison à faible rayonnement qu’il avait réalisée avec Régine pour accueillir les personnes atteintes d’EHS. Dans la tente française, l’eurodéputée Michèle Rivasi est apparue en ligne et a donné une courte conférence, après quoi son assistant parlementaire habituel, qui était sur place, a prononcé un discours. Ensuite, il y a eu de la place pour les différentes organisations qui s’engagent auprès des personnes atteintes d’ESS, elles ont eu le temps de se présenter les unes aux autres et au public, où elles ont pu également exprimer ce dont elles avaient besoin.

Le groupe

La journée s’est terminée à quatre heures avec une prestation d’un groupe de deux musiciens (tout le groupe se composait de quatre, mais deux pouvaient venir) avec des chansons swinguantes accompagnées à la guitare. Avec mon français de niveau secondaire, je pouvais iisément comprendre les paroles qui étaient souvent extrêmement drôles, ou émotionnelles, avec des rebondissements fous. Ils écoutaient et dansaient, et plus loin dans le jardin, ils se parlaient aussi en petits groupes. Une belle fin à une belle journée.

Journée ESC le dimanche

Dimanche matin a commencé avec des pluies rédemptrices. En attendant, tout le monde savait comment trouver son chemin et aidait partout où il le fallait. Le programme de la journée a été complété par les membres d’Européens pour des connexions sûres (ESC). La question centrale était la suivante : que devait faire le CES et comment le faire ? Tous les participants pouvaient écrire individuellement deux thèmes ou idées. Ces documents ont ensuite été rassemblés et regroupés par l’organisation par thèmes. Ensuite, vous pouviez rejoindre l’un de ces thèmes pour faire un remue-méninge sur ce thème. Les résultats ont été présentés les uns aux autres à la fin de la journée, puis envoyés par courriel à l’ESC.

Clôture

Cette journée pleine de beaux contacts, de coopérations, de conversations et de liens mutuels renforcés a clôturé le week-end à Rièzes. Mes remerciements à Guy, Régine, David, Kristien, Michael, Valérian, qui ont été géniaus pour l’organisation de cet événement. Vous voulez voir plus d’informations et d’enregistrements ? Gardez un  œil sur le site d’Un Lieu de Vie Pour EHS  et mavieenmodeavignon.com et/ou abonnez-vous à la newsletter. Voulez-vous faire quelque chose pour la Fondation EHS ou pour ESC? Ou avez-vous d’autres questions ? Contactez-nous via info@stichtingehs.nl.

Rédaction : Marjon Tas