Dit einde van augustus is op vele vlakken spectaculair geweest, tussen de kippen die door de buizerds zijn gedood, Remy na beet met 100 steken is gestikt, de bliksem die onze modems en huurders een beetje bijzonder laat ontploffen, we weten niet wat we moeten kiezen.

Het is echter nog steeds het afsluiten van het internet voor een week dat me met de beste herinnering achterlaat omdat het volledige digitale ontkoppeling wordt genoemd. We leefden al als kluizenaar maar zonder internet en zonder telefoon wordt onze witte zone een waar paradijs. Om te zeggen dat sommigen fortuinen betalen om naar Patagonië te vluchten voor digitale ontkoppeling. Hier kost deze week van welzijn niets. Ik kon opnieuw interactie hebben met de kikkers, luisteren naar het vogelgezang en de vleermuizen op het feest zien. Geen goed of slecht nieuws, alleen mijn vrouw, de kat en de natuur om de avonden op te vrolijken. Wat een vreugde.

Helaas duurt dit geluk maar een tijdje en met de terugkeer van het internet en mijn mailbox is het de terugkeer van facturen, in te vullen vragenlijsten en verplichtingen. Gelukkig waakt er een beschermengel over mijn geestelijke gezondheid en werd de internetuitval gevolgd door een stroomstoring, een extra kortstondige adempauze.

Dus de terugkeer naar het beschaafde leven is hervat, Remy is gered, de huurders zijn vertrokken en we hebben het kippenhok goed beschermd om de buizerds te ontmoedigen.

Cette fin de mois d’aout aura été spectaculaire à bien des niveaux, entre les poules tuées par les buses, Remy recousu après morsure avec 100 points de suture, la foudre qui explose nos modems et des locataires un peu spéciaux, on ne sait que choisir.

Pourtant, c’est quand même la coupure d’internet durant une semaine qui me laisse le meilleur souvenir car cela s’appelle de la déconnection numérique complète. On vivait déjà en ermite mais sans internet et sans téléphone, notre zone blanche devient un véritable paradis. Dire que certains paient des fortunes pour fuir en Patagonie pour de la déconnection numérique. Ici, cette semaine de bien-être n’a rien coûté. J’ai pu redialoguer avec les grenouilles, écouter le chant des oiseaux et voir les chauves-souris à la soirée. Pas de bonne ou mauvaise nouvelle, juste mon épouse, le chat et la nature pour agrémenter les soirées. Quel bonheur.

Hélas, ce bonheur ne dure qu’un temps et avec le retour d’internet et de ma boîte mail, c’est le retour des factures, des questionnaires à remplir et des obligations. Heureusement, il y a un ange gardien qui veille sur ma santé mentale et la coupure internet a été suivie par une coupure de courant, un répit supplémentaire de courte durée.

Le retour à la vie civilisée a donc repris, Remy est sauvé, les locataires sont repartis et nous avons reprotégé le poulailler convenablement pour décourager les buses.

Het debat is levendig met mijn vrouw over de naam van schuilplaatsen die zijn gebouwd om onszelf te beschermen tijdens onze slaap, op kantoor of in het theater. We gaan binnenkort experimenteren met de beschermde stoel in een bioscoop en we zijn het nog steeds niet eens over de naam die we aan deze bescherming moeten geven.

Voor mij is een kooi een kooi, ongeacht de kleur van de tralies. Geen verwaterde bijnaam nodig om de pil beter door te geven. Laten we een spade een spade noemen waar, zoals Magritte zou hebben gezegd, « dit geen kooi is. »

Wat de naam ook is, het is het principe van opgesloten moeten blijven in een afgesloten ruimte die onze meest elementaire rechten op vrij verkeer met voeten treedt. Bij mijn weten hebben we geen misdaad begaan die ons veroordeelt om opgesloten te leven om te overleven. Dat gezegd hebbende, is er niettemin de dagelijkse realiteit die ons dwingt om oplossingen te vinden om te leven in deze alomtegenwoordige en voortdurend toenemende elektromagnetische vervuiling. Het heeft jaren geduurd om passief roken te herkennen en aan het einde van deze strijd hebben we zelfs ruimtes op de markt gebracht die gereserveerd zijn voor rokers in bedrijven met filters. In ons geval is het nog steeds het tegenovergestelde, wij zijn het die geïsoleerd zijn. Het is een Topsy-turvy wereld.

Onze vijand is niet de smartphone, maar de economische uitbuiting die ervan wordt gemaakt. Ik ben verontwaardigd als ik een EHS met een smartphone zie, die financiert zijn eigen pijn door zijn abonnement. Hij heeft goede familie- of professionele redenen om contact te houden, alle excuses zijn goed en excuses voor dit punctuele gebruik, maar als een EHS in mijn witte zone komt klagen dat hij geen netwerk heeft, ontploft ik.

Le débat est vif avec mon épouse concernant l’appellation des abris construits pour se protéger durant notre sommeil, au bureau ou au théâtre. Nous allons bientôt expérimenter la chaise protégée dans un cinéma et nous ne sommes toujours pas d’accord sur le nom à donner à cette protection.

Pour moi, une cage est une cage quelque soit la couleur des barreaux. Pas besoin d’un surnom édulcoré pour mieux faire passer la pilule. Appelons un chat un chat où comme aurait dit Magritte : « ceci n’est pas une cage ».

Peu importe la dénomination, c’est le principe de devoir rester enfermé dans un espace clos qui bafoue nos droits les plus élémentaires à la libre circulation. Nous n’avons à ma connaissance commis aucun délit qui nous condamne à vivre enfermé pour pouvoir survivre. Cela étant dit, il reste néanmoins la réalité quotidienne qui nous oblige à trouver des solutions pour vivre dans cette pollution électromagnétique omniprésente et en constante augmentation. Il a fallu des années pour reconnaitre le tabagisme passif et on commercialisait même à la fin de ce combat des espaces réservés aux fumeurs dans les entreprises avec des filtres. Dans notre cas c’est encore l’inverse, c’est nous qui sommes isolés. C’est le monde à l’envers.

Notre ennemi n’est pas le smartphone mais l’exploitation économique qui en est faite. Je suis révolté quand je vois un EHS avec un smartphone, il finance sa propre douleur par son abonnement. Il a de bonnes raisons familiales ou professionnelles pour rester en lien, tous les prétextes sont bons et excusent cette utilisation ponctuelle mais quand un EHS vient se plaindre dans ma zone blanche qu’il n’a pas de réseau, j’explose.

Door prototypes te maken voor de werkplaats van 20 augustus over de constructie van een stijve structuur en de keuze van de sluier, begint de plek me te missen om alles bloot te leggen. Op de foto ontdekt u een structuur van +/- 2 * 2 * 2 die kan dienen als een luifel voor een tweepersoonsbed of bescherming voor een bureau, een structuur van 1,5 * 2 * 1 m met een BF- en HF-sluier voor een eenpersoonsbed en ten slotte een bescherming voor een enkele stoel. Ik was het vergeten maar ik had geen ruimte meer, de rolstoel en de dubbele stoel.

Ons werk stopt daar niet, we blijven zoeken naar zeilen of betaalbare oplossingen om ons te beschermen tegen verschillende stralingsbereiken en we zullen ook beginnen met naaien. Ik ben al loodgieter, elektricien, verwarmingsmonteur en timmerman geweest; Een klein naaldje mag me niet tegenhouden.

Deze oplossingen om ons dagelijks leven te verbeteren, maken ons geen kanaries opgesloten in een kooi. Onze levensstijl en het frequente gebruik van niet-blootgestelde gebieden maken deel uit van onze benadering van elektromagnetische vervuiling, een economische realiteit waarmee we moeten leren overleven. Het zal jaren duren, net als bij asbest of tabak, voordat er een oorzakelijk verband is vastgesteld en erkend om dingen te veranderen.

De observatie van de bevolking in de Collegiale Kerk van Dinant doet me denken dat het huidige massagedrag niet zal helpen om deze consumptiegewoonte te verminderen. De smartphone is een verlengstuk van ons fysieke lichaam geworden ten koste van onze intellectuele vermogens. Hoe « slimmere » objecten worden, hoe meer we « dom » worden.

We hebben nog ruimte voor deze zondag, het is gratis en in de witte zone. Reservering: regine.caxton@proximus.be

A force de faire des prototypes pour l’atelier du 20 aout sur la construction de structure rigide et le choix du voile, la place commence à me manquer pour tout exposer. Sur la photo, vous pouvez découvrir une structure de +/- 2*2*2 qui peut servir de baldaquin pour un lit double ou de protection pour un bureau, une structure de 1,5*2*1 m avec un voile BF et HF pour un lit simple et enfin une protection pour chaise simple. J’oubliais mais je n’avais plus de place, la chaise roulante et la chaise double.

Notre travail ne s’arrête pas là, nous continuons à chercher des voiles ou des solutions abordables pour nous protéger des différentes gammes de rayonnement et nous allons également nous lancer dans la couture. J’ai déjà fait plombier, électricien, chauffagiste et menuisier ; une petite aiguille ne devrait pas m’arrêter.

Ces solutions pour améliorer notre quotidien ne font pas de nous des canaris enfermés dans une cage. Notre hygiène de vie et la fréquentation assidue de zones non-exposées font parties de notre façon d’aborder la pollution électro magnétique, réalité économique avec laquelle nous devons apprendre à survivre. Il faudra des années comme avec l’amiante ou le tabac pour qu’un lien de cause à effet soit établi et reconnu pour changer les choses.

L’observation de la population à la Collégiale de Dinant me laisse penser que les comportements de masse actuels ne vont pas aider à faire régresser cette habitude de consommation. Le smartphone est devenu une extension de notre corps physique au détriment de nos capacités intellectuelles. Plus les objets deviennent « smart » et plus nous on devient « con ».

On a encore de la place pour ce dimanche, c’est gratuit et en zone blanche.
Réservation : regine.caxton@proximus.be

We hebben veel positieve feedbackberichten over onze maandelijkse activiteiten. Dit komt overeen met een behoefte aan ontmoeting en uitwisseling tussen geïsoleerde mensen. Er zit echter een groot addertje onder het gras dat ons dwingt om na te denken over de continuïteit van deze activiteiten. Onze plaats van activiteit ligt ver van de verschillende stedelijke gebieden in België en Frankrijk. De meeste EHS leven verschanst in hun habitat en beschermen zichzelf zo goed als ze kunnen. Ze vinden oplossingen om zichzelf te voeden en dankzij mensen van goede wil kunnen ze bepaalde diensten verkrijgen. Ze willen graag weer kunnen terugkeren naar activiteiten zoals voorheen, maar ze kunnen zich niet meer verplaatsen, of ze hebben geen auto en als ze er een hebben is de straling op sommige plaatsen te sterk, of ze moeten de trein of het openbaar vervoer nemen met alle ongemakken van deze manier van reizen voor een EHS.

We hebben niet de middelen en de tijd om geïnteresseerden op te halen en naar huis te rijden. Het verplaatsen van onze activiteiten naar stedelijke centra zorgt er automatisch voor dat we onze interesse verliezen in het beoefenen van een activiteit in een witte zone. We ontvingen een dame die aan de rand van Parijs woont en die met de auto kwam beschermd door een veelheid aan kleding aangepast aan haar probleem. De bescherming is niet perfect maar beschermend genoeg om af en toe te kunnen bewegen. We ontvangen momenteel een stel waarvan de vrouw haar huis al 6 jaar niet heeft verlaten. Dit soort verhalen komen we dagelijks tegen.

EHS moet in staat zijn om uit zijn slachtoffertoestand te komen en de energie te vinden om zichzelf weer toe te staan te leven en activiteiten te hebben. Er bestaan oplossingen, vaak duur en nooit perfect. Het is aan ons om ze te verbeteren en ideeën uit te wisselen om ons dagelijks leven draaglijker te maken. Gezien de evolutie van technologie en de financiële stroom die het genereert, moeten we ons erbij neerleggen om te leren hoe we onszelf kunnen beschermen. We besparen op de kosten die gepaard gaan met het gebruik van een smartphone, we investeren in passende bescherming en we blijven leven.

Nous avons de nombreux messages de retour positifs concernant nos activités mensuelles. Cela correspond bien à un besoin de rencontre et d’échange entre des personnes isolées. Seulement, il y a un gros hic qui nous pousse à réfléchir à la continuité de ces activités. Notre lieu d’activité est éloigné des différentes zones urbaines en Belgique et en France. La plupart des EHS vivent terrés dans leur habitat se protégeant comme ils peuvent. Ils trouvent des solutions pour se nourrir et grâce à des personnes de bonne volonté ils peuvent obtenir certains services. Ils aimeraient pouvoir retrouver des activités comme avant mais ils ne peuvent plus se déplacer, soit ils n’ont pas de voiture et s’ils en ont une les radiations dans certains endroits sont trop fortes, soit ils doivent prendre le train ou les transports en commun avec tous les inconvénients liés à ce mode de déplacement pour un EHS.

Nous n’avons pas les moyens et le temps d’aller chercher et de reconduire les personnes intéressées jusque chez eux. Déplacer nos activités dans des centres urbains nous fait perdre automatiquement l’intérêt de pratiquer une activité en zone blanche. Nous avons reçu une dame qui habite en périphérie de Paris et qui est venue en voiture protégée par une multitude de vêtements adaptés à son problème. La protection n’est pas parfaite mais suffisamment protectrice pour pouvoir se déplacer à l’occasion. Nous hébergeons pour le moment un couple dont l’épouse n’est plus sortie depuis 6 ans de chez elle. Des histoires comme celle-là, nous les rencontrons tous les jours.

L’EHS doit pouvoir sortir de son état de victime et trouver l’énergie pour se permettre de revivre et d’avoir des activités. Des solutions existent, souvent onéreuses et jamais parfaites. A nous de les améliorer et d’échanger nos idées pour rendre notre quotidien plus supportable. Compte tenu de l’évolution de la technologie et du flux financier que cela génère, il faut nous résigner à apprendre à nous protéger. Nous économisons sur les coûts liés à l’utilisation d’un smartphone, nous investissons dans des protections adaptées et on continue à vivre.

Vastzittend in onze kluis, beschermd tegen de golven, besloten we ons aardse paradijs te verlaten om een orgelconcert bij te wonen in de Collegiale Kerk van Dinant. Dinant, is een toeristische plaats in de Maasvallei, beroemd om zijn citadel en couques, het is ook de geboorteplaats van Adolphe Sax. Na dit kleine toeristische haakje, laten we naar de feiten komen.

Dus gingen we deze zondag naar het centrum van de stad met onze kostbare tas en zijn draagbare witte gebied. Het is een tweezitsversie van de beschermende stoel die al met succes is getest in het Europees Parlement en in face-to-face training aan het begin van het jaar. We installeerden onze tweezitter in een hoek van de collegiale kerk tussen het Mariabeeld, een biechtstoel en het belangrijkste glas-in-loodraam. We stonden bijna voor de orgelbuizen. We waren in staat om een face-to-face orgelconcert bij te wonen en werden door honderden toeristen met machinegeweren beschoten.

Het was ook een buitengewone sociologische observatie-ervaring. Net als de ornitholoog verborgen in zijn schuilplaats om vogels in hun natuurlijke habitat te observeren, observeerden we discreet mensen in hun kunstmatige gewoonten. IEDEREEN had een smartphone en IEDEREEN filmde of maakte foto’s zonder even te stoppen om de plek, het moment of de muziek te waarderen.

Kortom, dit kleine haakje over gesloten gedrag, we hebben nu een reeks oplossingen waarmee we er een beetje uit kunnen komen. We hebben de stoel in verschillende versies, een luifel voor een eenpersoonsbed met verschillende stoffen volgens de behoeften, een escape room die kan worden gebruikt voor een tweepersoonsbed, een ziekenhuiskamer, een wachtkamer of een kantoor, …

Al deze oplossingen worden uitgelegd tijdens onze workshop op 20 augustus in Rièzes, vaste witte zone. Registratie en informatie: regine.caxton@proximus.be

Coincés dans notre ermitage protégé des ondes, nous avons décidé de sortir de notre paradis terrestre pour aller assister à un concert d’orgue à la Collégiale de Dinant. Dinant, est un lieu touristique dans la vallée de la Meuse, réputé pour sa citadelle et ses couques, elle est aussi la ville natale de Adolphe Sax. Après cette petite parenthèse touristique, venons-en aux faits.

Nous nous sommes donc rendus ce dimanche en plein centre-ville munis de notre précieux sac et de sa zone blanche portable. C’est une version biplace de la chaise protection déjà testée avec succès au Parlement Européen et dans des formations en présentielle au début de l’année. Nous avons installé notre biplace dans un coin de la Collégiale entre la statue de Marie, un confessionnal et le principal vitrail. Nous étions presque en face des tubes de l’orgue. Nous avons ainsi pu assister à un concert d’orgue en présentiel et nous faire mitrailler par des centaines de touristes.

Ce fut aussi une expérience d’observation sociologique extraordinaire. Tel l’ornithologue caché dans son affût pour observer les oiseaux dans leur habitat naturel, nous observions en toute discrétion les humains dans leur habitudes artificielles. TOUS avaient un smartphone et TOUS filmaient ou prenaient des photos sans s’arrêter un instant pour apprécier le lieu, l’instant ou la musique.

Bref cette petite parenthèse sur les comportements fermées, nous disposons maintenant d’un ensemble de solutions qui nous permettent de sortir un peu.
Nous avons la chaise en différentes versions, un baldaquin pour lit simple avec plusieurs tissus en fonction des besoins, une escape room qui peut servir pour un lit double, une chambre d’hôpital, une salle d’attente ou un bureau, …

Toutes ces solutions seront expliquées durant notre atelier du 20 aout à Rièzes, zone blanche fixe. Inscriptions et renseignements : regine.caxton@proximus.be