Een flauw sprankje hoop

Sunrise at Cosumnes River Preserve by The Bureau of Land Management is licensed under CC-CC0 1.0

Achteraf besef ik dat ik deze vergadering van het Europees Parlement nauwelijks 6 uur heb bijgewoond. Mijn Cornet stond echter in het rood tijdens de werkplaats van mevrouw Rivasi. Ze had aangekondigd dat de technische diensten WIFI en telefoonantennes in het gebied hadden uitgeschakeld, maar mijn Cornet deelde deze mening niet. Tijdens de eerste workshop in februari werd ik beschermd door mijn antigolfstoel, bij deze workshop op 13 april was ik onbeschermd. De deelnemers hadden allemaal een smartphone, zelfs professor Belpomme had zijn smartphone aan omdat die tijdens de conferentie rinkelde.

Maar ondanks dit alles, in echte en voortdurende blootstelling, verzette mijn lichaam zich. Ik neem geen medicatie, ik neem geen behandeling, ik ben niet in de deskundige handen van een tandarts terechtgekomen, ik eet gluten en ik consumeer zuivelproducten. Het enige verschil met de anderen ligt in het feit dat we al 4 jaar als kluizenaar leven in een gebied met een zeer lage blootstelling en dat we contact met elektromagnetische vervuiling in al zijn vormen vermijden.

Er kunnen effecten op langere termijn zijn, maar op dat moment had ik het gevoel dat ik me kon concentreren, Engels kon begrijpen en spreken en kon deelnemen aan de uitwisselingen. Ik had geen hartkloppingen en afgezien van een warm gevoel op mijn gezicht, had ik geen migraine of andere symptomen.

Ik zou dit niet elke dag doen, maar het troost me dat wanneer het lichaam kan herstellen door een lange periode van terugtrekking, het waarschijnlijker is dat het dit soort blootstelling aankan.

Het is duidelijk dat deze passage door het centrum van Brussel ook een bewustzijn was dat de smartphone een integraal onderdeel is van het dagelijks leven van het moderne individu. Tijdens het eten van mijn boterham in de auto keek ik naar de voorbijgangers, ze hadden allemaal hun smartphone in hun oren. Het is een manier van leven geworden die  niet langer kan worden beroofd.

Une faible lueur d’espoir

Sunrise at Cosumnes River Preserve by The Bureau of Land Management is licensed under CC-CC0 1.0

Je me rends compte à posteriori que j’ai peu assister durant 6 h à cette séance du Parlement européen. Pourtant, mon Cornet était dans le rouge tout le long du workshop de Mme Rivasi. Elle avait annoncé que les services techniques avaient désactivé le WIFI et les antennes de téléphonie dans la zone mais mon Cornet ne partageait pas cet avis. Durant le premier workshop en février, j’étais protégé par ma chaise anti-ondes, à ce workshop du 13 avril, j’étais sans protection. Les participants avaient tous un smartphone, même le professeur Belpomme avait son smartphone allumé car il a sonné durant la conférence.

Pourtant, malgré tout cela, en exposition réelle et continue, mon corps a résisté. Je ne prend aucun médicament, je ne suis aucun traitement, je ne suis pas passé dans les mains experte d’un dentiste, je mange du gluten et je consomme des produits laitiers. La seule différence avec les autres réside dans le fait que nous vivons depuis 4 ans en ermite dans une zone à très faible exposition et que nous évitons les contacts avec la pollution électromagnétique sous toutes ses formes.

Il y aura peut-être des effets à plus long terme, mais sur le moment, j’avais l’impression de pouvoir me concentrer, de comprendre et de parler anglais et de participer aux échanges. Je n’avais pas de palpitation et en dehors d’une sensation de chaleur sur le visage, je n’avais pas de migraine ou autres symptômes.

Je ne ferais pas cette expérience tous les jours mais elle me réconforte dans l’idée que quand le corps peut récupérer grâce à une longue période de sevrage, il a plus de chance de pouvoir faire face à ce genre d’exposition.

Il est clair que ce passage par le centre de Bruxelles a également été une prise de conscience que le smartphone fait partie intégrante de la vie quotidienne de l’individu moderne. En mangeant mon sandwiche dans la voiture, j’observais les passants, ils avaient tous leur smartphone à l’oreille. C’est devenu un mode de vie dont on ne peut plus les priver.

We gaan rond in cirkels

Gisteren heb ik de tweede workshop bijgewoond die mevrouw Rivasi in het Europees Parlement heeft georganiseerd. Er waren 3-4 EHS en enkele prestigieuze vertegenwoordigers van wetenschap en geneeskunde.

Het milieu is net zo moeilijk als altijd, en je moet het echt op je nemen om niet weg te rennen naar de gebouwen van het Parlement.

Het programma was druk gezien het aantal sprekers en video-interventies. Alles wordt onberispelijk geregisseerd door Charles-Maxence. Engelse en Franse vertalingen zijn goed op elkaar afgestemd.

We hadden daarom in directe getuigenis een punt van de wetenschappelijke situatie over het EHS-probleem. We hebben veel uitleg gehad met ingewikkelde woorden over de huidige visie op het fenomeen. Maar om de status van EHS de basis te laten zijn voor meer serieuze studies, moeten ze het onderwerp zijn van een medisch onderzoek met protocol en niet een aandoening die eenvoudigweg wordt herkend door een zelfdiagnose. Waar het op neerkomt dat we geen artsen hebben die op de hoogte zijn van deze kwestie en dat we, afgezien van het protocol voorgesteld door professor Belpomme, geenobjectieve criteria hebben om te beslissen of we EHS willen zijn.

Er is echter één zekerheid, EHS is een realiteit op de grond, maar het verband met elektromagnetische vervuiling is niet vastgesteld. Voor professor Belpomme is ook de link met het MCS duidelijk gelegd. Kortom, we zijn er zeker van dat de wetenschap vooruitgang boekt en dat de voorgestelde behandeling op dit moment uitzetting is. Er wordt echter erkend dat er geen wonderbehandeling is en dat iedereen met de beste wil en goede trouw probeert oplossingen voor te stellen die verlichting kunnen brengen.

We worden geconfronteerd met lobby’s die door Europa worden gefinancierd voor de ontwikkeling van 6G, ik ben het bedrag liever vergeten. Politieke, militaire en economische belangen zijn te belangrijk om de situatie te  deblokkeren en om het advies van onafhankelijke wetenschappers eindelijk te laten horen.

On tourne en rond

J’ai assisté hier au deuxième workshop organisé par Madame Rivasi au Parlement européen. Il y avait 3-4 EHS et quelques représentants prestigieux de la science et de la médecine.

L’environnement est toujours aussi pénible et il faut vraiment prendre sur soi pour ne pas s’enfuir dans les locaux du Parlement.

Le programme était chargé vu le nombre d’intervenants et les interventions en visio. Le tout est impeccablement dirigé par Charles-Maxence. Les traductions en anglais et en français sont bien coordonnées.

On avait donc en témoignage direct un point de la situation scientifique sur la problématique EHS. Nous avons eu de nombreuses explications avec des mots compliqués sur la vision actuelle du phénomène. Mais pour que le statut d’EHS soit la base d’études plus sérieuses il faut que ces derniers soient l’objet d’un examen médical avec protocole et non pas un état simplement reconnu par un autodiagnostique. Là où le bas blesse, c’est que nous ne disposons pas de médecins qui sont sensibilisés à cette problématique et qu’en dehors du protocole proposé par le professeur Belpomme, nous ne disposons pas de critères objectifs pour statuer sur le fait d’être EHS.

Il y a cependant une certitude, l’EHS est une réalité de terrain mais le lien avec la pollution électromagnétique n’est pas établi. Pour le professeur Belpomme, le lien avec le MCS est également clairement établi. Bref, nous avons la certitude que la science avance et que pour le moment le traitement proposé est l’éviction. On reconnait cependant qu’il n’y a pas de traitement miracle et que chacun essaie avec la meilleure volonté et de toute bonne foi de proposer des solutions qui peuvent apporter un soulagement.

Nous sommes face à des lobbies qui vont être financé par l’Europe pour le développement de la 6G, je préfère avoir oublié le montant. Les intérêts politiques, militaires et économique sont trop importants pour que la situation se débloque et que l’avis des scientifiques indépendants soit enfin entendu.

Allemaal in de tuin op zondag 21 mei

Kom en breng een leuke dag van ontspanning buiten beschut tegen de golven in een vriendelijke sfeer op zondag 21 mei 2023. De tuin is vanaf 10 uur geopend om buitenactiviteiten te delen en te genieten van het terras op het zuiden. Gelegen langs een rivier grenzend aan de Franse grens en omgeven door weilanden, biedt ons huis weg van antennes en buren een ideale plek van rust om je voeten in het gras te lossen.  Op verzoek is er ook een bezoek aan het antigolfhuis gepland.

Neem je picknick en je goede humeur mee.

De plaats is gelegen in Rièzes, een bosrijke omgeving, in de buurt van Chimay.

Adres wordt opgegeven bij registratie.

(Reserveren per e-mail regine.caxton@proximus.be) voor 15 mei 2023

Tous au jardin le dimanche 21 mai

Venez passer une chouette journée de détente en plein air à l’abri des ondes en toute convivialité le dimanche 21 mai 2023. Le jardin vous sera ouvert dès 10 h pour partager des activités en plein air et pour profiter de la terrasse plein sud. Située le long d’une rivière en bordure de la frontière française et entourée de prairies, notre maison éloignée des antennes et des voisins offre un lieu de calme idéal pour se décharger les pieds dans l’herbe. Une visite de la maison anti-onde est également prévue à la demande.

Amener votre pique-nique et votre bonne humeur.

Le lieu est situé à Rièzes, une région boisée, près de Chimay.

Adresse sera précisée à l’inscription.

(Réservation par mail regine.caxton@proximus.be) avant le 15 mai 2023