Impact op de media

De publicatie van het artikel over Davids levensomstandigheden in de « mainstream pers » had aanzienlijke gevolgen. Onzichtbare EHS werd ineens een beetje meer een tastbare realiteit. Het initiatief « My Life in Airplane Mode » is een kleine groep EHS die is begonnen met de productie van videoclips over het onderwerp. Dit team is vrij heterogeen en blijft verschillende realiteiten van ehs-leven filmen; Het is niet melodramatisch, het is een knipoog naar een weinig bekend aspect van ons leven in de samenleving. In juni 2022 werkten ze samen met « a place to live for EHS » om de 1e internationale bijeenkomst op te zetten en omdat de saus is aangeslagen, zullen ze de cover terugplaatsen voor de editie van 2023.

Media-impact is fundamenteel voor onze acties. We kunnen allemaal op onze eigen manier bijdragen. Wat voor een EHS vanzelfsprekend is, is absoluut onbekend bij de gemiddelde burger. Mijn vrouw volgt een training beschermd door een anti-golf stoelsysteem en dit lokt vragende reacties uit van haar collega’s, maar geen gedrag. Gisteren heb ik zelf een trainingsbijeenkomst zonder bescherming bijgewoond waardoor ik ons probleem ook aan de deelnemers kon voorleggen. Ze hadden allemaal smartphones en behalve de trainer die geïrriteerd was, bleven de anderen kibbelen op hun scherm. Dit is geen kwaadaardigheid, het is onwetendheid over het ding. Een van de deelnemers had me in een reportage op tv gezien en klaagde over zijn 4G-smartphone die hem meer hoofdpijn bezorgde. Dat weerhield hem er niet van om te bellen.

Ik was al lang niet meer op pad geweest om ‘normale’ mensen te ontmoeten. Dit verslavende gedrag aan deze kunstmatige verlenging van de hand lijkt me volkomen belachelijk. Ik voelde me een alien op een kermis. David heeft veel stappen ondernomen om ons bekend te maken. Arehs organiseert ook conferenties. We moeten op deze weg doorgaan en lawaai maken. Veel succes allemaal. 

Impact des media

La parution de l’article sur les conditions de vie de David dans la « grande presse » a eu des retentissements importants. Les EHS invisibles sont devenus tout à coup un peu plus une réalité palpable. L’initiative « Ma vie en mode avion » est un petit groupe d’EHS qui s’est lancé dans la production de capsules vidéo sur le sujet. Cette équipe est assez hétéroclite et continue à filmer différentes réalités de la vie d’EHS ; Ce n’est pas mélodramatique, c’est un clin d’œil à un aspect méconnu de notre vie en société. En juin 2022, ils se sont associés avec « un lieu de vie pour EHS » afin de mettre en place le 1er rassemblement international et comme la sauce a bien pris, ils vont remettre le couvert pour l’édition 2023.

L’impact médiatique est fondamental pour nos actions. Nous pouvons tous y contribuer à notre façon. Ce qui est évident pour un EHS est absolument inconnu pour un citoyen lambda. Mon épouse assiste à une formation protégée par un système de chaise anti-ondes et cela provoque des réactions de questionnement chez ses collègues mais pas de comportement. Hier, j’ai moi-même assisté à une réunion de formation sans protection qui m’a également permis d’exposer notre problématique aux participants. Ils avaient tous des smartphones et en dehors de la formatrice qui était embêtée, les autres ont continué à chipoter sur leur écran. Ce n’est pas de la malveillance, c’est de l’ignorance de la chose. Un des participants m’avait vu à la télévision dans un reportage et se plaignait de son smartphone en 4G qui lui donnait plus de maux de tête. Cela ne l’a pas empêché de téléphoner.

Je n’étais plus sorti depuis longtemps à la rencontre avec des gens « normaux ». Ce comportement addict à cette extension artificielle de la main me semble complètement ridicule. J’avais l’impression d’être un extraterrestre dans une baraque foraine. David a entrepris de nombreuses démarches pour nous faire connaître. L’Arehs organise également des conférences. Nous devons continuer en ce sens et faire du bruit. Bon courage à tous.