We worden niet van de ene op de andere dag elektro-overgevoelig. Onze symptomen verdwijnen ook niet met een zwaai van een toverstaf en de benodigde tijd varieert van persoon tot persoon. We wisselen veel uit met de mensen die naar onze accommodatie komen, beschermd tegen de golven en de gevoelens variëren per persoon die wordt ontmoet. Persoonlijk, toen ik in mijn witte zone kwam, moest mijn lichaam de eerste paar dagen weer leren zich aan te passen en ik dacht dat ik gek werd. We komen dezelfde zorgen tegen bij elke ontgifting tot elke afhankelijkheid, met het verschil dat EHS geen medicijn is dat oorspronkelijk bedoeld was, maar vaak het resultaat van onvrijwillige blootstelling aan een overschot aan elektromagnetische velden met andere complicaties.

Onder de verzamelde getuigenissen, en ze worden talrijk, zijn de beschreven symptomen echt verschillend voor elk individu met echter een constante in vergelijking met een pathologie voorafgaand aan de EHS-symptomen, pathologie die meer versterkt lijkt te zijn. Aan de andere kant, wat in alle getuigenissen naar voren lijkt te komen, is de mentale verwarring en de moeilijkheid om iemands ideeën te organiseren. Op dit niveau zijn de getuigenissen convergent en herwinnen mensen snel hun luciditeit met minder blootstelling.

De EHS-kwestie presenteert ook een sterk gevoel van sociaal isolement dat altijd in alle gesprekken wordt gemeld.

Kortom, er is geen wonderpil, maar een lang werk van het in twijfel trekken van iemands waarden en manier van leven in een samenleving die de mens heeft uitgewist.