Ik begrijp uw ongeduld, maar voordat we u goed en wel kunnen verwelkomen, moeten we nog wat voorbereidingen treffen. We hebben meer dan 300 maaltijden om te bereiden, meer dan 100 ontbijten, toiletten om op te zetten en partytenten om op te zetten. Ik vergat parkeren en kampeerfaciliteiten.
Kortom, een klein idee neemt al snel onverwachte proporties aan wanneer aan een behoefte wordt voldaan.
Heb wat meer geduld, wacht tot 16 juni voordat je je tenten op de grond komt opzetten. Een mini-witte zone is ook een ecosysteem dat moet worden verzorgd en gerespecteerd.
Een ecosysteem heeft ook zijn nadelen, dit zijn mollen die galerijen graven en het gazon volledig ondermijnen. Dit zijn de vogels die om 4 uur ‘s ochtends beginnen te zingen en de kikkers die de hele nacht kwaken.
We kijken ernaar uit u op 17 juni te verwelkomen om een goede tijd uit te wisselen en te delen.
Régine, Guy, David en het hele team van « My life in airplane mode ».
Je comprends votre impatience, mais avant de pouvoir vous accueillir correctement, nous avons certains préparatifs à terminer. Nous avons plus de 300 repas à préparer, plus de 100 petits déjeuners, des toilettes à aménager et des chapiteaux à dresser. J’oubliais le parking et les aménagements pour le camping.
Bref une petite idée prend vite des proportions inattendues quand un besoin est rencontré.
Soyez encore un peu patient, attendez le 16 juin avant de venir monter vos tentes sur le terrain. Une mini zone blanche est aussi un écosystème qu’il faut ménager et respecter.
Un écosystème a aussi ses inconvénients, ce sont les taupes qui creusent des galeries et minent complètement la pelouse. Ce sont les oiseaux qui commencent à chanter à 4h du matin et les grenouilles qui coassent toute la nuit.
Au plaisir de vous accueillir le 17 juin pour échanger et partager un bon moment.
Régine, Guy, David et toute l’équipe de « Ma vie en mode avion ».
Als ik op 17 juni je naam niet meer weet of als ik je niet herken, bedankt dat je me niet de schuld geeft, want je zult echt met velen zijn en ik zal waarschijnlijk bezig zijn met de organisatie. Ik heb een geheugen dat hapert en mijn gezichtsvermogen dat afneemt, we praten over geplande veroudering bij de geboorte of een vertraagd effect van overmatige blootstelling aan golven.
Het hele team bedankt u hartelijk voor het enthousiasme voor ons verzamelinitiatief, u bent geweldig en ik hoop dat ons voorbereidende werk aan uw verwachtingen zal voldoen.
Ik kijk ernaar uit om je misschien te herkennen op 17 juni.
Si le 17 juin, je ne me souviens pas de votre nom ou si je ne vous reconnais pas, merci de ne pas m’en vouloir car vous serez vraiment très nombreux et je serai sans doute occupé par l’organisation. J’ai la mémoire qui flanche et la vue qui baisse, on parle d’obsolescence programmée à la naissance ou d’un effet retard d’une surexposition aux ondes.
Toute l’équipe vous remercie chaleureusement pour l’engouement porté à notre initiative de rassemblement, vous êtes formidables et j’espère que notre travail de préparation sera à la hauteur de vos attentes.
Au plaisir de peut-être vous reconnaitre le 17 juin.
Dit initiatief om onze Living Space voor een zondag open te stellen voor EHS bleek een geweldig idee. Mijn vrouw en ik hebben de realiteit van het leven verloren in een omgeving die is blootgesteld aan de ether. We worden elke ochtend wakker in een omgeving met weinig blootstelling en we profiteren ten volle van de natuur (kikker crap kwaken een groot deel van de nacht).
Je kwam deze zondag uit Mechelen, Ohey, Yvoir, Bertrix met kinderen en je goede humeur. We bleven buiten en deelden onze maaltijd op het terras op het zuiden (mijn zonnebrand kan dit bevestigen). De kinderen speelden, keken naar de kikkers, raapten de eieren op en aaiden de hond en het konijn. Ze gebruikten geen tablet, ze gingen soms zitten om een boek te lezen.
De volwassenen wisselden uit, deelden anekdotes en tips, namen metingen en uiteindelijk bezochten we allemaal het gepantserde huis. Kortom, onschadelijke activiteiten van echte communicatie tussen mensen zonder tussenkomst van enige draadloze technologie.
We hebben onze non-profitorganisatie opgericht met als doel onze leefruimte open te stellen voor andere EHS die niet langer de tijd of de mogelijkheid hebben om te profiteren van een buitenactiviteit zonder blootstelling aan de golven. We zijn niet van plan het daarbij te laten. Na de organisatie van de2e EHS bijeenkomst op 17 juni willen we onze Living Space 1 keer per maand openstellen voor EHS. We plannen buitenactiviteiten, een rommelmarkt, QiQONG-lessen, workshops en andere deelmomenten voor EHS. Het programma zal worden gedetailleerd in de activiteit sectie van onze website. Goede ideeën en hulp zijn altijd welkom. In de tussentijd kijken we ernaar uit u op 17 juni te zien om uit te wisselen met EHS uit Finland, Denemarken, Duitsland, Frankrijk, Engeland en andere Europese landen (de lijst is te lang). Taal lijkt misschien een probleem, maar oplossingen worden altijd gevonden als je dezelfde zorg deelt. Laten we hopen dat het weer gunstig voor ons zal zijn.
We kijken ernaar uit u te ontmoeten op 17 juni. Régine en Guy
Cette initiative d’ouvrir notre Lieu de vie à des EHS le temps d’un dimanche s’est révélé une chouette idée. Mon épouse et moi-même avons perdu la réalité de vie en milieu exposé aux ondes. Nous nous réveillons tous les matins dans un environnement peu exposé et nous profitons pleinement de la nature (saloperies de grenouilles qui croassent une bonne partie de la nuit).
Vous êtes venus ce dimanche de Mechelen, d’Ohey, d’Yvoir, de Bertrix avec des enfants et votre bonne humeur. Nous sommes restés dehors et avons partagé notre repas sur la terrasse plein sud (mes coups de soleil peuvent en témoigner). Les enfants ont joué, ont observé les grenouilles, ramassé les œufs et caressé le chien et le lapin. Ils n’ont pas utilisé de tablette, ils se sont parfois assis pour lire un livre.
Les adultes ont échangé, partagé des anecdotes et des trucs, pris des mesures et enfin on a tous visité la maison blindée. Bref des activités anodines de communication réelle entre humains sans intervention de la moindre technologie sans fil.
Nous avons créé notre ASBL dans le but d’ouvrir notre Lieu de vie aux autres EHS qui n’ont plus le temps ou l’occasion de bénéficier d’une activité en plein air sans une exposition aux ondes. Nous ne comptons pas en rester là. Après l’organisation du 2ème rassemblement des EHS le 17 juin, nous désirons ouvrir notre Lieu de vie 1 fois par mois aux EHS. Nous prévoyons des activités extérieures, une brocante, des cours de QiQONG, des ateliers et d’autres moments de partage pour les EHS. Le programme sera détaillé dans la rubrique activité de notre site. Les bonnes idées et les aides sont toujours les bienvenues. En attendant, nous vous donnons rendez-vous le 17 juin pour échanger avec des EHS venus de Finlande, du Danemark, d’Allemagne, de France, d’Angleterre et d’autres pays européens (la liste est trop longue). La langue peut sembler un problème mais on trouve toujours des solutions quand on partage la même préoccupation. Espérons que la météo nous sera favorable.
Au plaisir de vous rencontrer le 17 juin. Régine et Guy
Het was een lang weekend met een conferentie over het nieuwe huis in het Engels, Nederlands en beeld (universele taal) ter gelegenheid van de uitnodiging van Stichting EHS in Nederland. De organisatie en ontvangst van de Nederlanders liet me sprakeloos achter, wat vervelend is voor een spreker. Uit deze reis komt veel ontmoetingen, weerzien met voormalige bewoners van het nieuwe huis en ideeën voor de organisatie van onze 2e bijeenkomst naar voren.
Gisteren, toen ik terugkwam, heb ik de lijst met inschrijvers voor de2e bijeenkomst geraadpleegd en ik ben erg blij om het echt Europese karakter van de registraties op te merken. Je komt uit Frankrijk, Finland, Duitsland, Denemarken, Engeland en België. Het is belangrijk dat we gehoord worden om onze besluitvormers te laten zien dat het probleem niet alleen psychologisch is in de hoofden van de Belgen, maar ook fysiologisch in de lichamen van alle Europeanen.
De situatie op het gebied van tentoonstellingen in al deze landen en vooral in Nederland is slechter dan die van ons in Wallonië en Brussel. Het is goed om te weten wat onze buren doen om zich te beschermen tegen de ICNIRP-normen en om een Europees orgaan op te richten dat onze rechten voor de commissie kan verdedigen. We hebben een tegenmacht nodig om op een gelijk speelveld te vechten tegen de lobby’s van draadloze technologie.
Ce fut un long weekend avec à la clé une conférence sur la nouvelle maison donnée en Anglais, en Néerlandais et en image (langage universel) à l’occasion de l’invitation de Stichting EHS en Hollande. L’organisation et l’accueil des Hollandais m’a laissé sans voix, ce qui est embêtant pour un orateur. Il ressort de ce voyage, de nombreuses rencontres, des retrouvailles avec d’anciens occupants de la nouvelle maison et des idées pour l’organisation de notre 2ème rassemblement.
Hier, en rentrant, j’ai consulté la liste des inscrits au 2ème rassemblement et je suis très heureux de constater le caractère réellement européen des inscriptions. Vous viendrez de France, de Finlande, d’Allemagne, du Danemark, d’Angleterre et de Belgique. Il est important pour nous faire entendre de montrer à nos décideurs que le problème n’est pas uniquement psychologique dans la tête des Belges mais également physiologique dans le corps de tous les européens.
La situation au niveau des expositions dans tous ces pays et notamment en Hollande est pire que la nôtre en Wallonie et à Bruxelles. Il est bon de connaître ce que font nos voisins pour se protéger contre les normes de l’ICNIRP et de constituer une instance européenne qui puisse défendre nos droits auprès de la commission. Nous avons besoin d’un contrepouvoir pour lutter à armes égales contre les lobbies de la technologie sans fil.
In mijn vorige artikel noemde ik het fenomeen van persistentie, effecten die enige tijd aanhouden na het stoppen van de blootstelling. Een ander fenomeen dat zich voordoet en niet het minste is het probleem van het spenen. Mijn woorden zijn nog steeds niet wetenschappelijk of esoterisch, maar empirisch. Om deze periode van terugtrekking uit de ether te beschrijven, die naar mijn mening vergelijkbaar is met alcoholontwenning of andere verslavingen, zal ik opnieuw beginnen vanuit een persoonlijke ervaring en observaties.
Na mijn laatste hemorragische beroerte in 2018 zijn we op zoek gegaan naar een plek om te leven beschermd tegen de golven. De zoektocht was lang en leidde ons na vele teleurstellingen naar dit hoekje verloren in de laars van Henegouwen. De plaats ligt ver van antennes (+/- 4km) en buren (+/- 100 m). Het wordt ook beschermd door bossen en onder een heuvel. Er wordt nog steeds aangenomen dat een verblijf op een plek met weinig blootstelling onmiddellijke positieve effecten heeft. Als vanuit intellectueel oogpunt dit geloof waar is en dit nieuwe huis me op alle niveaus vulde, leek mijn lichaam niet hetzelfde enthousiasme te delen. Dit lichaam deed me meteen begrijpen dat iets niet meer was zoals gewoonlijk. Dit lichaam waar ik vele jaren niet naar had geluisterd, bleef gedrag vertonen dat onbegrijpelijk was voor mijn cartesiaanse geest. De dag na onze aankomst op deze idyllische plek begon ik 1 maand lang elke dag willekeurig uit de neus te bloeden. Dan houdt het op. Ondertussen had ik de helft van mijn overhemden geverfd met bloed.
Sommige mensen die bij ons zijn gebleven, hebben ons verteld over een toename van hun symptomen in de eerste paar dagen. Mijn begrip van het fenomeen is als volgt. Ons lichaam heeft een bepaald kruistempo genomen om continu een agressor te bestrijden. Bij afwezigheid van de laatste blijft hij automatisch dezelfde defensieve reacties houden terwijl de agressor is verdwenen. Hij is ergens in overdrive en het zal tijd kosten voordat hij leert zijn niveau van alertheid te verlagen.
De uitzetting, die de enige remedie lijkt te zijn die momenteel door artsen wordt geadviseerd, heeft mij op de lange termijn in staat gesteld om mijzelf op een significante manier bloot te geven zonder gevolgen tijdens de worshops van mevrouw Rivasi in het Europees Parlement. Ik kan nu weer naar buiten om op restaurant te gaan of boodschappen te doen. Ik zal ook een lezing geven in Nederland op 13 mei.
Als u een plaats van uitzetting wilt ontdekken die nog steeds in een gebroken witte zone ligt, nodigen wij u uit om op 17 juni met ons mee te doen aan de Europese bijeenkomst die hier wordt gehouden.
Dans mon article précédent, j’ai évoqué le phénomène de rémanence, effets qui persistent un certain temps après arrêt de l’exposition. Un autre phénomène rencontré et pas des moindre est la problématique du sevrage. Mes propos ne sont toujours pas scientifiques ou ésotériques mais empiriques. Pour décrire cette période de sevrage aux ondes qui est comparable à mon sens à un sevrage à l’alcool ou à d’autres assuétudes, je partirai de nouveau d’une expérience personnelle et des observations.
Au sortir de mon dernier AVC hémorragique en 2018, nous nous sommes mis en quête d’un lieu de vie protégé des ondes. La recherche fut longue et nous a conduit après de nombreuses déconvenues à trouver ce petit coin perdu dans la botte du Hainaut. Le lieu est distant des antennes (+/- 4km) et des voisins (+/- 100 m). Il est également protégé par des bois et en contrebas d’une colline. On croit toujours que le fait de séjourner dans un endroit peu exposé a des effets positifs immédiats. Si d’un point de vue intellectuel cette croyance est vraie et que cette nouvelle demeure me comblait à tous les niveaux, mon corps ne semblait pas partager le même enthousiasme. Ce corps m’a immédiatement fait comprendre que quelque chose n’était plus comme d’habitude. Ce corps que je n’avais pas écouté durant de longues années continuait à manifester des comportements incompréhensibles pour mon esprit cartésien. Au lendemain de notre arrivée en ce lieu idyllique, je me suis mis à saigner du nez de façon aléatoire chaque jour durant 1 mois. Ensuite cela à cesser. Entretemps, j’avais teinté de sang la moitié de mes chemises.
Certaines personnes qui ont séjourné chez nous, nous ont fait part d’un accroissement de leurs symptômes dans les premiers jours. Ma compréhension du phénomène est la suivante. Notre corps a pris un certain rythme de croisière pour lutter de façon continue à un agresseur. En l’absence de ce dernier, il continue par automatisme à garder les mêmes réactions de défense alors que l’agresseur a disparu. Il est quelque part en surrégime et il lui faudra le temps pour apprendre à baisser son niveau de vigilance.
L’éviction qui semble être le seul remède conseillé par les médecins actuellement m’a permis sur le long terme de pouvoir m’exposer de façon importante sans séquelles à l’occasion des « worshops » de Mme Rivasi au parlement européen. Je peux maintenant à nouveau ressortir pour aller au restaurant ou faire mes courses. Je vais aussi aller donner une conférence en Hollande le 13 mai.
Si vous voulez découvrir un lieu d’éviction encore en zone blanc cassé, nous vous invitons à nous rejoindre le 17 juin à l’occasion du rassemblement européen qui se tient chez nous.
UN LIEU DE VIE POUR EHS asbl 